กฎระเบียบสหรัฐอเมริกา: วัตถุเจือปนอาหาร
Title 21 – Food And Drugs Administration

ปัจจุบันมีการใช้วัตถุเจือปนอาหารกันมาก เนื่องจากมีการผลิตอาหารพร้อมปรุง อาหารแปรรูปมากขึ้น โดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา (US. Food and Drug Administration: FDA) ให้ความหมายของ วัตถุเจือปนอาหาร (Food Additives)

 คือ สารใดก็ตามที่นำมาใช้เพื่อให้ผลทางเทคนิคกับอาหาร

ซึ่งการใช้วัตถุเจือปนอาหารเพื่อเพิ่มกลิ่นรส ความน่ารับประทาน ช่วยในขั้นตอนการเตรียมและแปรรูป ช่วยรักษาความสด ในขณะที่ผู้บริโภคและนักวิทยาศาสตร์ก็เกิดความข้องใจเกี่ยวกับความจำเป็นและความปลอดภัยของวัตถุเจือปนอาหารเหล่านั้น ดังนั้นจึงจำเป็นต้องประเมินความปลอดภัยของวัตถุเจือปนอาหารด้วยวิธีการที่เข้มงวดขึ้น ซึ่งในประเทศสหรัฐอเมริกาหน่วยงานที่รับผิดชอบในเรื่องดังกล่าวคือ FDA แต่หากเป็นผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ สัตว์ปีก และไข่ จะเป็นความรับผิดชอบร่วมกันระหว่าง FDA กับหน่วยความปลอดภัยของอาหารและบริการการตรวจสอบ (The Food Safety and Inspection Service, FSIS) ซึ่งอยู่ในสังกัดกระทรวงเกษตร (US. Department of Agriculture: USDA)

          กฎระเบียบเกี่ยวกับวัตถุเจือปนอาหารของประเทศสหรัฐอเมริกา เริ่มใช้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1850 และในปี ค.ศ. 1906 รัฐบาลกลางประกาศใช้บทบัญญัติอาหารและยาแห่งรัฐบาลกลาง (The 1906 Federal Food and Drug Act) โดยบทบัญญัติดังกล่าวนี้ได้วางกรอบของกฎระเบียบเกี่ยวกับอาหาร และได้ระบุให้การจำหน่ายผลิตภัณฑ์อาหารและยาที่มีการปิดฉลากไม่ตรงกับข้อเท็จจริงหรือมีการปลอมปนในการค้าขายระหว่างรัฐและระหว่างประเทศเป็นสิ่งผิดกฏหมาย พร้อมทั้งได้จัดทำรายการสารเคมีผิดกฎหมายหากนำมาใช้กับอาหาร อาทิ บอแรกซ์ หรือฟอร์มัลดิไฮด์ แต่เนื่องจากกฎหมายดังกล่าวมิได้กำหนดวิธีการบังคับใช้และไม่มีการกำหนดบทลงโทษกรณีกระทำผิดจึงทำให้ไม่ได้ผลในทางปฏิบัติ ต่อมาในปี ค.ศ. 1938 จึงได้มีการปรับปรุงบทบัญญัติอาหารและยาแห่งรัฐบาลกลาง เพื่อให้ทันต่อวิวัฒนาการทางด้านวิทยาศาสตร์การแพทย์และเทคโนโลยีทางอาหาร และได้เปลี่ยนชื่อเป็น บทบัญญัติอาหารยาและเครื่องสำอาง แห่งรัฐบาลกลาง (The Federal Food, Drug and Cosmetic Act) ซึ่งได้กำหนดให้ระบุการใช้วัตถุเจือปนอาหารบนฉลากตามความเป็นจริง

          ในปี ค.ศ. 1958 นับเป็นครั้งแรกที่ได้มีการกำหนดกฎระเบียบเป็นการเฉพาะเกี่ยวกับวัตถุเจือปนอาหารในบทบัญญัติอาหาร ยา และเครื่องสำอาง ซึ่งกำหนดให้การจำหน่ายวัตถุเจือปนอาหารชนิดใหม่ต้องได้รับการอนุญาต โดยผู้ผลิตจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบต่อความปลอดภัยของการใช้วัตถุเจือปนอาหารนั้น ก่อนการใช้หรือการจำหน่ายสารใด ๆ เพื่อใช้เป็นวัตถุเจือปนอาหาร ทางบริษัทผู้ผลิตต้องจัดทำคำร้องส่งให้ FDA โดยแสดงให้เห็นถึงวิธีการทดสอบที่สามารถพิสูจน์ได้ว่า สารนั้นๆ มีความปลอดภัยในสภาพการใช้งาน หากได้รับการรับรองว่าปลอดภัยภายใต้สภาวะการใช้งานจริงแล้ว FDA จะกำหนดกฎระเบียบระบุชนิดของอาหารที่อาจใช้วัตถุเจือปนอาหารชนิดนั้นได้ รวมทั้งวิธีการใช้  การอนุญาตให้ใช้วัตถุเจือปนอาหารนั้นอาจเปลี่ยนแปลงได้ โดย FDA จะตรวจสอบข้อมูลความรู้ใหม่เกี่ยวกับความปลอดภัยของวัตถุเจือปนอาหารที่ได้รับอนุญาตให้ใช้แล้วอย่างต่อเนื่อง เพื่อพิจาณาถึงความจำเป็นที่อาจจะต้องปรับปรุง แก้ไข หรือยกเลิกการอนุญาตให้ใช้วัตถุเจือปนอาหารนั้น ๆ เป็นกรณีไป

ข้อกำหนดการใช้วัตถุเจือปนอาหารในปัจจุบัน สามารถแบ่งตามประเภทการใช้เรียงตาม Part ต่าง ๆ ใน CFR Title 21 ดังต่อไปนี้

1. Color additives (21 CFR Parts 70, 71, 73, 74, 80, & 82) กลุ่มสีที่ใช้กับอาหาร

2. Food additives (21 CFR Parts 170-178, 182) กลุ่มที่เป็นวัตถุเจือปนอาหารนอกจากสี 

21 CFR 170 กล่าวถึงขอบเขต

              21 CFR 171 กล่าวถึงข้อกำหนด

              21 CFR 172 วัตถุเจือปนอาหารที่ใช้โดยตรงกับอาหาร (Direct Additives) สามารถแบ่งเป็นกลุ่มต่าง ๆ ดังนี้

•               กลุ่มที่ 1. สารกันเสีย (21, Part 172.105-190)
•               กลุ่มที่ 2. สารเคลือบผิว ฟิล์ม และสารอื่นที่เกี่ยวข้อง (21, Part 172.210-280)         
•               กลุ่มที่ 3. สารอาหารเฉพาะและสารเสริมทางโภชนาการ (21, Part 172.310-399)
•               กลุ่มที่ 4. สารป้องกันการจับตัวเป็นก้อน (21, Part 172.410-490)
•               กลุ่มที่ 5. สารเติมแต่งรสและสารอื่นที่เกี่ยวข้อง (21, Part 172.510-590)
•               กลุ่มที่ 6. กัม กัมเบส และสารอื่นที่เกี่ยวข้อง (21, Part 172.610-695)
•               กลุ่มที่ 7. วัตถุเจือปนอาหารอื่น ๆ ที่ใช้เฉพาะ (21, Part 172.710-785)
•               กลุ่มที่ 8. วัตถุเจือปนอาหารที่ใช้ได้หลายวัตถุประสงค์ (21, Part 172.800-898)

น้ำมันไวท์มิเนอรัลออยล์จะอยู่ในกลุ่มที่ 8 หัวข้อที่
CFR 172.878 – White Mineral Oil (USP grade)

2.2 Secondary direct food additives permitted in food for  human consumption: (21 CFR 173) เป็นวัตถุเจือปนอาหารที่อนุญาตให้ใช้โดยอ้อมในอาหาร ซึ่งหมายถึงกลุ่มสารที่ใช้สำหรับภาชนะบรรจุอาหาร โดยแบ่งเป็น 4 กลุ่ม  

2.3 Indirect additive: (21 CFR 174) วัตถุเจือปนอาหารที่ไม่ใช้โดยตรงกับอาหาร ได้ระบุข้อกำหนดทั่วไปในการใช้ไว้ ที่อาจนำไปใช้กับภาชนะบรรจุ ใช้ในขั้นตอนการเก็บรักษา หรือในขั้นตอนการเตรียม (Indirect Additives used in Food Contact Substances) แบ่งเป็นกลุ่มต่าง ๆ ดังนี้

•               กลุ่มที่ 1. Adhesive and Coating (21 CFR 175)
•               กลุ่มที่ 2. Paper and paperboard (21 CFR 176)    
•               กลุ่มที่ 3. Polymer (21 CFR 177)
•               กลุ่มที่ 4. Adjuvants, production aids, sanitizers (21 CFR 178)

สารหล่อลื่นต่าง ๆ รวมถึงน้ำมันมิเนอรัลจะรวมอยู่ในกลุ่มที่ 4 หัวข้อที่
CFR 178.3570 – Lubricants
CRF 178.3620 – Mineral Oil (a) & (b)   

2.4 Substances that are generally recognized as safe: GRAS (21 CFR 182) วัตถุเจือปนอาหารที่ใช้ได้อย่างปลอดภัย เนื่องจากประเมินแล้วว่าสามารถใช้อาหารได้ แบ่งเป็น 

              กลุ่มที่ 1. GRAS ทั่วไป แบ่งเป็น

(1) Spices and other natural seasonings and flavorings (21 CFR 182.10) กลุ่ม เครื่องเทศและเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรสตามธรรมชาติ

(2) Essential oils, oleoresins (solvent-free), and natural extractives (including distillates) (21 CFR 182.20) กลุ่มน้ำมันที่จำเป็น โอรีโอเรซิน และสารสกัดธรรมชาติ                 

https://smlubritech.com/news.php?title=36

related posts

YOU MIGHT ALSO LIKE