MOSH และ MOAH ในสารหล่อลื่นฟู้ดเกรด

ไฮโดรคาร์บอนอิ่มตัวของน้ำมันมิเนอรัล  และไฮโดรคาร์บอนอะโรมาติกของน้ำมันมิเนอรัล (MOAH) 

        MOSH และ MOAH ปรากฏขึ้นจากเรื่องราวของ “น้ำมัน” ที่พบในอาหารถูกสื่อหลายเจ้าตีพิมพ์เล่นข่าวซ้ำไปมาจนน้ำมันดังกล่าวเชื่อมโยงไปถึงน้ำมันมิเนอรัล (Mineral Oil) โดยที่ทั้งภาครัฐและภาคเอกชนยังไม่มีผู้ใดให้คำอธิบายที่แน่ชัดได้ถึงที่มาที่ไปของสารเหล่านี้ ท้ายที่สุดจึงมองว่าเป็นสารที่ไม่ดีต่อสุขภาพของมนุษย์และเมื่อมีการทดสอบกับผลิตภัณฑ์สำหรับเด็ก เช่น อาหารเช้าซีเรียลและช็อกโกแลต จึงยิ่งตกเป็นประเด็นสังคมเกิดเป็นความเสียหายทางการค้าอย่างร้ายแรงต่อผู้ผลิตผลิตภัณฑ์

        องค์กรผู้บริโภคหลายแห่งจึงออกมาเรียกร้องและส่งต่อข้อความอย่าง MOAH ที่พบอาจก่อให้เกิดมะเร็ง ส่วน MOSH สามารถสร้างความเสียหายต่อตับ ส่งผลให้หน่วยงานของรัฐที่รับผิดชอบจำเป็นต้องดำเนินการโต้ตอบในทันที แต่กระนั้นภาระการพิสูจน์ข้อเท็จจริงรวมถึงแหล่งที่มาของ MOSH และ MOAH ก็ตกไปอยู่กับวงการอุตสาหกรรมสารหล่อลื่น

        ข้อเรียกร้องหนึ่งจากกลุ่มลูกค้าต่อผู้ผลิตสารหล่อลื่นสำหรับอุตสาหกรรมเกรดอาหาร หรือที่เรียกกันว่า “สารหล่อลื่นสำหรับการสัมผัสกับอาหารโดยบังเอิญ – H1” ให้ผลิตสารหล่อลื่นที่ปลอด MOSH และ MOAH ซึ่งบทสรุปของจุดเริ่มต้นดังกล่าว คือ

ความเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถผลิตสารหล่อลื่นจากน้ำมันแร่โดยปราศจากทั้ง MOSH และ MOAH เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถผลิตเบคอนไร้ไขมันได้

.

MOAH – ไฮโดรคาร์บอนอะโรมาติกของน้ำมันมิเนอรัล

         MOSH และ MOAH อาจเปรียบเทียบได้โดยง่ายกับคอเลสเตอรอลที่เมื่อหลายปีเราต่างมีความเข้าใจว่าคอเลสเตอรอลนั้นไม่ดีและเป็นอันตราย จนกระทั่งนักวิทยาศาสตร์ค้นพบแล้วว่าคอเลสเตอรอลมีหลายประเภททั้งดีและไม่ดี 

       การศึกษาที่สรุปผลเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้แสดงผลที่คล้ายกันว่า MOAH มีทั้งดีและไม่ดีเช่นเดียวกัน ข่าวดีก็คือ MOAH ที่ไม่ดีทั้งหมดมี PAC (สารประกอบโพลีไซคลิกอะโรมาติก) ตั้งแต่ 3 ตัวขึ้นไปจะถูกกลั่นออกด้วยกระบวนการกลั่นขั้นสูงอยู่แล้ว ส่วน MOAH ที่มีวงแหวนพันธะ PAC ที่ต่ำกว่า 1 และ 2 ตัว นั้นจะไม่ก่อให้เกิดความเสี่ยงเนื่องจากเชิงโครงสร้างของพันธะเอง ซึ่งได้รับการพิสูจน์โดยใช้ความรู้ทางพิษวิทยาและการทดสอบสารก่อมะเร็งแล้ว

       อย่างไรก็ตามการตรวจวัดโดยด่วนสรุปและตีความว่าเป็น MOAH ที่ “ไม่ดี” นั้นกลับกลายเป็นการสร้างความกังวลขึ้นในสังคม จนละประเด็นสำคัญอย่าง ไม่มี MOAH ที่ “ไม่ดี” อยู่ในน้ำมันหล่อลื่น เมื่อมีการตรวจสอบน้ำมันในอาหารอาจเป็นได้ว่าการปนเปื้อนของ MOAH ที่ไม่ดีมีอยู่ในอาหารก่อนแล้วโดยสาเหตุอาจจะเกิดขึ้นจากกรรมวิธีด้านสุขอนามัยอุตสาหกรรมที่ไม่ดีในระหว่างการผลิตหรือการขนส่ง เช่น การปนเปื้อนของน้ำมันเครื่องใช้แล้ว

MOSH – ไฮโดรคาร์บอนอิ่มตัวของน้ำมันมิเนอรัล

      MOSH นั้นตรวจพบว่าอยู่ในผลิตภัณฑ์และจะยังคงอยู่ตลอดไป ผลการตรวจสอบเป็นไปได้ว่าอาจมากับสารหล่อลื่น แม่พิมพ์ถอดแบบ สารเติมแต่งอาหาร สาเหตุด้านสิ่งแวดล้อม และอื่น ๆ จากสาเหตุดังกล่าวจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สามารถติดตามแหล่งที่มาของ “การปนเปื้อน” 

สารหล่อลื่น – หากจะย้อนไปถึงสาเหตุการปนเปื้อนจากการใช้งานสารหล่อลื่นจะสามารถแยกเป็น 2 ประเด็นหลักดังนี้       

      1.    สารหล่อลื่นจากน้ำมันไวท์ออยล์ (Technical White Oil)

              ที่ใช้หล่อลื่นอุปกรณ์การผลิตอาหาร เป็นสารหล่อลื่นชนิด H1 ที่สามารถสัมผัสอาหารได้โดยบังเอิญ จึงไม่สมควรที่จะปะปนและสัมผัสกับอาหารโดยตรง หากเกิดขึ้นก็จะถือว่าเป็นเหตุการณ์โดยบังเอิญ และตามหลักแล้วอาหารในกระบวนการควรถูกกำจัดทิ้ง

              แน่นอนว่าผลิตภัณฑ์เหล่านี้ได้ผ่านการคิดค้นและวิจัยด้วยองค์ประกอบที่ต้องผ่านการรับรองสำหรับการใช้งานที่ปลอดภัย หากเกิดการรั่วไหลเพียงเล็กน้อยก็ไม่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อผู้บริโภค

              ด้วยเหตุนี้องค์กรอาหารและยา (FDA) จึงได้กำหนดเกณฑ์ขีดจำกัดไว้ที่ 10 p.p.m. (หนึ่งส่วนต่อล้านส่วน) น้ำมันไวท์ออยล์จึงถือว่าไม่เป็นอันตราย แต่ไม่ตรงตามข้อกำหนดทางเทคนิคที่ว่าเป็นน้ำมันที่สัมผัสกับอาหารได้โดยตรง

      2.    สารหล่อลื่นชนิดที่สามารถสัมผัสอาหารได้โดยตรงเรียกว่า 3H

              จัดอยู่ในประเภทสารปรุงแต่งอาหาร และรวมถึงสารหล่อลื่นถอดแบบแม่พิมพ์ ผลิตภัณฑ์เหล่านี้เป็นน้ำมันไวท์ออยล์ทางการผลิตยา (ซึ่งยังคงมี MOSH และ MOAH) ประเด็นสำคัญคือ องค์กรอาหารและยา (FDA) ได้กำหนดเกณฑ์ขีดจำกัดที่ชัดเจนสำหรับปริมาณที่ใช้ได้ และหน่วยงานความปลอดภัยด้านอาหารแห่งสหภาพยุโรป (EFSA) ก็กำหนดข้อจำกัดที่เข้มงวดมากเช่นกัน โดยแบ่งเป็น 3 ประเภทเรียกว่า กลุ่มที่ 1, 2 และ 3

              จุดสำคัญคือ ความหนืดของสารหล่อลื่น ยิ่งโมเลกุลใหญ่ขึ้นเท่าใด ความหนืดก็จะยิ่งสูงขึ้น และความกังวลก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น เพราะสารหล่อลื่นที่มีความหนืด 100 cSt จะมี ADI (ปริมาณที่ยอมรับได้ต่อวัน) สูงกว่า (กลุ่มที่ 1 เกณฑ์ขีดจำกัดอยู่ที่ 12 มก./กก. ต่อน้ำหนักตัว) ของผลิตภัณฑ์ที่มีความหนืด 68 (ADI ต่ำมาก)

      การทดสอบเชิงวิเคราะห์ที่ดำเนินการโดยฝ่ายเกี่ยวข้องไม่เพียงแต่หาปริมาณของ MOSH เท่านั้น แต่ยังต้องคำนึงถึงขนาดของโมเลกุลด้วย เพื่อพิจารณาว่ามีความเสี่ยงหรือเป็นการละเมิดข้อกำหนดใดหรือไม่ และดูเหมือนว่าการทดสอบต่าง ๆ ขององค์กรผู้บริโภคจะไม่ได้คำนึงถึงจุดนี้ จึงเกิดเป็นข้อกังวลข้างต้นด้วยเหตุผลที่ไม่ถูกต้องว่า MOSH ในกระบวนการผลิตอาหารมีผลทดสอบเป็นผลเสียต่อสุขภาพของมนุษย์ และยังได้รับการยืนยันจากแพทย์อีกด้วย

      ข้อกังวลของ MOSH เกี่ยวกับความเป็นพิษต่อตับนั้นโยงถึงค่าความหนืดต่ำของน้ำมัน (กลุ่มที่ 2 และ 3) จึงไม่ได้รับการยินยอมให้ใช้สำหรับการใช้งานแบบ 3H ผลกระทบต่อตับที่เกี่ยวข้องกับน้ำมันเหล่านี้ พบได้ในหนูชนิดหนึ่งเท่านั้น ซึ่งแตกต่างอย่างมากจากสัตว์อื่น ๆ และมนุษย์ นักพิษวิทยามีความเห็นว่า ผลการทดสอบนี้อาจเป็น “ผลบวกปลอม” และผลกระทบต่อตับนั้นมีลักษณะเฉพาะสำหรับหนูชนิดนี้ และไม่เกี่ยวข้องกับมนุษย์

บทสรุป

• ผลิตภัณฑ์สารหล่อลื่นหากผลิตภายใต้มาตรฐานที่ขึ้นทะเบียนไว้กับ INS หรือ NSF นั้นย่อมปลอดภัย แม้ว่าผลิตภัณฑ์ทั้งหมดจะยังคงมี MOSH และ MOAH ก็ตาม
• หน่วยงานความปลอดภัยด้านอาหารแห่งสหภาพยุโรป (EFSA) ระบุให้ใช้การจำแนกสารหล่อลื่นชนิด 3H โดยขนาด ความหนืด และโมเลกุล
• องค์กรพัฒนาเอกชนและหน่วยงานของรัฐ ยังคงทำการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้

related posts

YOU MIGHT ALSO LIKE